CODA مخفف عبارت child of deaf adult است و اصطلاحی است که برای فرزند شنوای یک ناشنوا به‌کار برده می‌شود. این فیلم روایت زندگی نوجوانی 17 ساله به نام «رابی روسی» است که در خانواده‌ای با پدر و مادر و برادر ناشنوا بزرگ شده‌است. رابی پیش از شروع ساعت مدرسه، به همراه سایر اعضای خانواده خود برای پیش بردن کسب و کار خانوادگی به ماهیگیری می‌رود و بعد از آن راهی مدرسه می‌شود. خانواده به حضور او در هنگام کار نیاز دارند تا بتوانند با افراد شنوا در کسب و کار خود تعامل کنند.
از جایی از ماجرا، رابی متوجه علایق شخصی خود می‌شود که با جریان کسب و کار خانوادگی‌شان به شکلی که تا الان پیش می‌رفته در تناقض است و باید بین خانوادۀ ناشنوا و علایق خود انتخاب کند. در مورد جزییات ماجرا بیش از این نمی‌نویسم تا داستان لو نرود.
اما چیزی که می‌خواهم در این یادداشت به آن اشاره کنم این است که این فیلم با امتیاز 8.1 از 10 در IMDB و 96% لایک مردم در گوگل، برای من به‌عنوان معلم دانش‌آموزان کم‌شنوای دبیرستان نیز بسیار دلنشین بود. بسیاری از شاگردان من والدین ناشنوا دارند و یا خودشان با مسائلی این چنینی دست و پنجه نرم می‌کنند. معتقدم CODA بسیار شیرین، همدلانه و زیبا، مسائل این افراد و خانواده‌های درگیر را مطرح کرده‌است و به‌شکلی ظریف و با طنازی، راه‌حل این مسائل و نقشی که سایر اعضای جامعه، در کنار افرادی با نیازهای خاص بر عهده دارند را مطرح کرده‌است.
فیلم‌های خوب متعددی برای افراد با نیازهای خاص ساخته شده‌است. اگر فیلم خوش‌ساخت و زیبایی در این زمینه می‌شناسید در کامنت‌ها معرفی کنید.
